Useriøst norsk-forsøk på Kongsbakken

I Nordlys 13 desember kunngjør avdelingsleiar Odd Gaare ved Kongsbakken videregående skole at skolen har sett i verk eit forsøk med berre ein karakter i norskfaget for dei elevane som starta opp i haust. Det han ikkje fortel er at forsøket blei utsett fordi leiinga ved skolen ikkje hadde sett seg tilstrekkeleg inn i kva reglar som gjeld for forsøk i skolen. Utdanningsdirektoratet sendte søknaden i retur fordi den ikkje fylte krava som rundskriv om forsøk i skolen sett. Da godkjenninga låg føre, var halve semesteret gått.  

Den viktigaste grunnen til å vere skeptisk til forsøket er at det legg  opp til mindre skrivetrening for elevane. Talet på vurderte skriftlige arbeider er redusert. Elevane får mindre skrivetrening enn  elevar på andre skolar. Dette er stikk i strid med den medisinen ein elles skriv ut til ei skole som stadig blir utsett for påstandar om nivåsenking. Meiner Kongsbakkene at mindre skriving gir betre kunnskapar i skriving?

Gaare sitt innlegg gjør det nødvendig å presisere:

Kongsbakken har ikkje fått høve til å gjennomføre eit prosjekt med ein karakter i norsk utan vilkår. Skolen har fått lov å spørje foreldra og  elevar om dei vil vere med på eit forsøk med færre karakterar i norsk. Det er grunn til å tru at foreldra er dårleg informert om prosjektet og konsekvensane for elevane ved å delta. I følgje krava til Utdanningsdirektoratet skal skolen informere grundig om forsøket og det skal vere valfritt for foreldre/elevar å vere med. Korleis ivaretar skolen retten til valfridom? I dag er det ingen elevar/foreldre som har reservert seg mot å delta i forsøket. Kongsbakken har ikkje lagt opp til at dei foreldra som vil at deira elev skal ha tre karakterar i norsk, får det. Kan mangelen på informasjon vere ein av grunnane?

Kongsbakken vgs har i fleire år hatt dårlege resultat i norsk sidemål. Hadde det ikkje vore betre å ta tak i denne utfordringa i staden, eller er forsøket meint å skulle dekke over dette faktumet? Det einaste gledelege ser ut til å vere at Gaare skriv nynorsk, og vi ser fram til at han fortsetter med det.

Magiske fotos

Den siste tida har det vore masse snakk om åndeliv og magiske hendingar. Fotoet i dag er frå Duomoen i Milano sommaren 2010. Kven dei som står rundt meg var veit eg ikkje. Gjenferd, åndevesen ?

Julestemning i Narvik

I går feira Narvik Luciadagen med lysfest rundt dama på torvet. Fakkeboksar langs Frydenlundsbrua og over til Oscarsborg gjorde det stemningsfullt. Her ser vi området betrakta frå Kikindas plass oppe på Torvhalltaket. Kikinda er den serbiske venskapsbyen til Narvik som ligg oppe i Vojvodina. Byen hadde særleg mange fangar i Beisfjordleiren under krigen. Dødeligheita i leiren under den serbiske perioden var på nivå med dei verste leirane på kontinentet.

"I stall og stue" - norsk hegemonikultur i eit nøtteskal

I dag er det Lucia-dagen. Alle har fått det med seg. Den nyreligiøse svenskinnførte tradisjonen med uskuldskvite småjenter med lysestakar i håret og kvite stearinlys i hendene, syngande om "mørket som senker seg i stall og stue". Først og fremst handlar dette om barnehagekultur. Med barnehageungane kom Lucia-dagen. Før denne fanst han berre i Sverige, der barnehagane kom først. For det andre er feiringa ein av dei beste indikatorar på oppfinning av ein tradisjon som illustrerer norsk kulturhegemoni. Den gamle napolitanske songen til Teodoro Cottrau om St.Lucia handlar slett ikkje om bonderomantikk eller innlandskultur i "stall og stue". Sidan han er omsett frå svensk kjem dette heilt bort. St.Lucia var nemleg songen fiskarane i Napolibukta song når dei var ute på havet, ikkje ulikt det ti tusener av nordmenn langs den langstrekte kysten vår opplevde.


"O dolce Napoli, o suol beato", heiter det i ei av versa til den napolitanske songen om St.Lucia. I god norsk bokmåls/austlands-tradisjon har ein klart å flytte dette til stallen i ein innlandsgard



Dei song om sølvstjerna som skein over havet, om den gunstige vinden, dei fredeleg bølgjene og ba om at St.Lucia kom ombord i sin "barchetta" - båten deira. Vidare handla det nettopp om å få godt ver og god bør, og så hylla dei Napolibukta, den vakre bukta der sør;  "O dolce Napoli, o suol beato". (O søte Napoli, o signa land). Derfor blir mange overraska over å høre songen blant båtfolk i Napoli-bukta heile året.

Å få songen til å bli ein bonderomantisk song om mørket som senkar seg i stallen er rett og slett for drøyt, særleg tatt i betraktning at storparten av folk i landet vårt bur langs kysten og har ei tilknyting til havet som handlar om kystkultur, fiske og fangst, samferdsel, handel og kommunikasjon, og ikkje minst i dei seinare åra offshore-verksemd. Men dette føyar seg berre inn i den tradisjonelle norske måten der dølen er nasjonens kulturbærar og bonden den viktigaste yrkesgruppa i norsk nasjonalisme, og ungar land og strand rundt må gnåle om alle dei austlandske tinga - på bokmålsk så klart. Slik går det når norske tradisjonar skal oversettast frå svensk og ikkje frå originalspråket.

Nytt innlegg i Logodebatten

Frå Seksjon for Historie ved Høgskolen i Bodø har det komme eit splitter nytt logoframlegg. I grunngjevinga frå seksjonen heiter det: Vi er det friske, fagerike og luftige universitetet. Vi vil opp og fram.
Inspirasjonen bak framlegg kom etter at ein av seksjonen sine medlemmar deltok i eit barneselskap.

Logodebatt

Eg hadde ikkje komme i ny jobb før eg havna i ein ny debatt om "visuell profil". Eg har med andre ord hamna i ein ny logo-debatt. Dei siste åra har ein viss bransje kost seg glugg i hel over alle dei fantastiske logoane dei har kunna rista ut av ermet. Alskens organisasjonar og offentlege institusjonar har hatt ei leiing som sit der servilt og seier at dette var jammen fint, sjølv om dei inst inne ikkje meiner det. Ved Universitetet i Stavanger fekk eit profesjonelt firma av kreative designarar teikna ny logo, visstnok eit eller anna frå regionen med ei slags heilag kraft, nærmast ei heilag jomfru. Resultatet vart at alle i organisasjonen kalla den nye logoen for "spøgelset", for det var det dei såg. Ved Universitetet i Tromsø skulle dei ha ny profil, fordi dei fusjonerte med lærarskolen. Då hadde organisasjonen utmerka seg med ein av dei mest geniale logoar nokon sinne - Odins ramnar Hugin og Munin.
Om desse heiter det mellom anna: "Namnet Hugin tyder tanke og namnet Munin tyder minne. Det vert fortalt at kvar morgon når dagen gryr, flyg Hugin og Munin ut i verda. Dei merkjer seg kva som hender, og dei høyrer på kva som vert sagt. Ingen ting kan skjulast for Hugin og Munin." Perfekte symbol for eit universitet som vil vere fremst i forsking og undervisning.

Etter at dei tilsette mobiliserte sterkt, måtte kommunikasjonsavdelinga strekke våpen, og utfasing av ramnane vart stoppa. Dei grafiske designarane vart forsmådde, men fekk sine premiepengar.

Så kjem det fatale utspelet frå det nye nordnorske Universitetet i Nordland, som skal ha ein slags nonfigurativ "Barbie-logo" - sitat Roger Lockertsen - som dette:

Kva er grunngjevinga for logoen utvikla av Rayon Visual Concepts AS  ? Jo, det er "kantete former satt sammen til en helhet som representerer det kontrastfylte, rå og majestetiske i det nordlandske landskapet". Og vidare:

• Vi må assosiere til måten fjellet stuper ned i havet  
• Hvordan lyset treffer siden av en bergvegg 
• Det duggvåte og irrgrønne gresset innerst i en liten vik
• Den krittvite stranden som åpenbarer seg bak en odde
• Den høye himmelen som tindene strekker seg mot og
• Høstfargene som speiler seg i havet

God morn, seier eg. Er det mulig, har andre sagt. Er dette eit universitet eller "visit Nordland", spør no eg. Skulle ikkje dette vere symbolar som assosierte til forsking og utdanning, eller er dette berre eit ledd i å "brande næringslivsinteresser"? Desverre Rayon Visual Concepts", dette var ikkje godt nok for meg.