Quo vadis - kor går vi?

For eit par veker sidan reiste eg med hurtigruta over til Svolvær frå Bodø. På vegen over Vestfjorden fann vi desse to regnbogane. Som alle veit er det gull ved enden av dei. Kanskje det er dette dei som vil leite etter olje i Lofoten vil ha? Meir gull. Som Onkel Skrue. Bade i bingen, mens resten av Europa blør.

Det er vel typisk at vi befinn oss ved enden av begge regnbogane. Vi kan bade saman med Onkel Skrue kvar dag, utan at det gjør oss meir lukkelege. Det er langt unna finanskrisas Italia og Hellas, Portugal, Spania og Irland, Island og Storbritannia.

Det er liten tvil om at vi er fødd med gullhår i ræva og sølvskjei i munnen. Like ved to regnbogar. Kanskje skal vi tenke på det no før julehandelen tar laus og kjøpefesten held fram? Kanskje er det på tide å stoppe opp for å spørje kor kursen går i dette verdas rikaste land, med den mest misnøgde, piss-sure sutregjengen nord for ekvator i opposisjon. Kor går vi, spør eg? Quo vadis, som dei gamle romarane sa det?

Som vi ser av bildet finn vi slett ikkje gullet der vi trur det finst. Ikkje eit gram. Det heile er ein optisk illusjon. Der ute i havet finst berre den blå evigheita.