Locarno-avtalen

I den vesle sveitsiske byen Locarno, rett nord for grensa til Italia, finn du det vakre huset der Locarno-avtalane vart framforhandla mellom 5-16.oktober i 1925. Bygget der forhandlingane fann stad, ligg i dagens "Via de la Pace" - "fredsvegen" på norsk. På møtet deltok også den oppvakte fascisten B. Mussolini, og fleire deltakarar frå ei rad andre europeiske land som berre var opptatt av ein ting - korleis halde Tyskland på plass og elles trygge den allmenne sikkerheita i Europa.

I Kantonpolitiet si administrasjonsbygning i Locarno, Ticino, vart Locarnoavtalen framforhandla i 1925

Avtalen bana veg for tysk deltaking i Nasjonanes Forbund, ein forløpar til FN, og vart sett på som ein grunnstein for betra relasjonar mellom dei europeiske statane i tida fram mot 1930. Tre av deltakarane på konferansen, Austen Chamberlain, Gustav Streseman og Aristide Briand fekk til og med Nobels fredspris for sin innsats i forhandlingane. Britiske Chamberlain i 1925, medan franske Briand og tyske Streseman fekk han i 1926. Slik sett er Oslo og Noreg kopla til Locarno på sitt sett.

Problema var derimot ikkje over med avtalen. Då Streseman døydde i 1930, og ein tidlegare austeriksk korporal med namn Hitler kom til makta tre år seinare, var det andre bollar. Locarno-avtalen hadde ikkje trygga grensene mot aust, og slik kunne herr Hitler manøvrere sin ekspansjonistiske politikk overfor både Tsjekkoslovakia og Polen, og då veit vi jo alle kva utfallet vart.

I dag minnar politiet sitt administrasjonsbygg i den italienske regionen Ticino i Sveits oss alle om at det ikkje alltid er lett å skape fred.