..då Oddvar Brå brakk staven? Det har forfølgt oss i alle desse åra som kanskje den viktigaste historiske hendinga etter krigen, på lik linje med Cuba-krisa, OL på Lillehammer og første menneske på månen. Nyleg opplevde eg litt av denne historiens sus i Firenze. Romas store fotball-ikon og primadonna Francesco Totti hadde skåra sitt mål nummer 200 og 201 for klubben. (Sigurd Rushfeld og Harald Martin Brattbakk får ha oss unskyldt).
Hendinga gjekk ikkje upåakta hen i renessanse-hovudstaden. Etter kampen vart det behørig markert av media og hovudpersonen sjølv. Alle sportskanalane gjorde kvart sitt intervju med mannen, og det tok jo litt tid då. Det intressante var då at bortimot 50 toscanarar raskt sprang så nært dei kom inntill gjerdet for å skrike ut dei mest outrerte utskjellingane dei kunne finne på. Tosk, dumming, idiot, bastard, klovn, narr, og det som verre var, hagla formeleg ut over stadion frå personar du knapt skulle tru kunne gjøre ei mus redd. Ivrig gestikulerte dei i aust og vest, mens stemmen nær sprakk av belastninga. Hoppa opp og ned gjorde dei også.
Men nede på stadion sto stjerna heilt lungt og snakka om den historiske hendinga. 201 mål i Serie A. Det verste var at han du elles berre ser på tv når han er i spelet, bevegde seg som ein slu rev, lur og genial i det meste han foretok seg, trass i mangel på hurtigheit og tempo. Sjeldan ser ein slik klokskap blant angrepsspelarar i internasjonal fotball. At Totti er stor vitnar også dei vanvittige tilropa om. I fotball er det alltid slik at den beste motspellaren er den som blir mest utskjelt av heimefansen. Ikkje sant?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar